تا نوزد نسیم با بوی نان’
نزند آذرخش بر جنگل بیداد.
تا ننشیند درخت عدل به شکوفه’
پر نشود جهان’
از حق نوای مرغ شباهنگ.
تا نریزد هیچ خونی از ترس شقایق’
نشود خیس صورتی ‘
جز با ترنم باران.
خواهم ماند من در انتظار بهار.
منو
