نام اعدام با شکنجه، زندان، سلول انفرادی، وحشت و هراس عجین شده است. بسیاری از زندانیان جرائم عمومی محکوم به اعدام نه انسان‌های خطرناک، بلکه قربانیان بیکاری، فقر و فلاکت هستند. وضعیت معیشتی اکثریت شهروندان، با افزایش نرخ دلار، وخیم‌تر شده و سفره‌هایشان کوچک‌تر می‌شود.
بر این اساس، شرایط جامعه را باید در بستر تحولات منطقه‌ای و جهانی مورد بازبینی قرار داد. شکست رژیم در منطقه، به‌ویژه سقوط دیکتاتوری اسد در سوریه، تضادهای درونی جناح‌های حکومتی را تشدید کرده و در عین حال، عزم مردم را برای تغییر شرایط تقویت کرده است. هر روز شاهد مبارزات و اعتصابات کارگران، بازنشستگان، معلمان، پرستاران، دانشجویان و دیگر اقشار جامعه هستیم.
طنین مطالبه لغو اعدام از درون زندان‌ها شنیده می‌شود و به‌تدریج به یک خواست عمومی تبدیل شده است. احکام اعدام وریشه مرادی، پخشان عزیزی و شریفه محمدی، نشان از وحشت رژیم جنایت‌پیشه از جنبش «ز ن* ، زندگی، آزادی» دارد- جنبشی که علی‌رغم سرکوب و کشتار، همچنان به مقاومت و مبارزه در اشکال مختلف ادامه می‌دهد.
مبارزه علیه اعدام، با مبارزه طبقاتی و رفع ستم جنسیتی، ملی، زبانی و مذهبی پیوندی عمیق دارد. پیشروی درهر یک از این حوزه‌ها- از جمله مبارزه پیگیرانه زنان* و دختران علیه حجاب اجباری- به تقویت همبستگی جامعه منجر می‌شود. حمایت از خانواده‌های زندانیان سیاسی، مادران دادخواه و تمامی انسان‌هایی که حکم شنیع اعدام را نفی کرده و برای لغو آن مبارزه می‌کنند، وظیفه‌ای انسانی و اخلاقی است.
اعتصاب غذای نمادین که برای پنجاه‌وپنجمین هفته متوالی در قالب «سه‌شنبه‌های اعتراضی نه به اعدام» در ۳۵ زندان ایران ادامه دارد، نشان‌دهنده عزم جامعه برای نفی اعدام است. برای لغو اعدام، آزادی همه‌ی زندانیان سیاسی و جلب افکار عمومی دگربار گرد هم می‌آییم:
سه‌شنبه، ۱۸ فوریه، ساعت ۱۷
Am Ernst-August-Platz-هانوفر
زندانی سیاسی آزاد باید گردد!
اعدام لغو باید گردد!
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی ایران!
زنده باد آزادی و برابری!
کانون کنشگران دمکرات و سوسیالیست هانوفر
