دولت آمریکا خواهان مذاکره با جمهوری اسلامی است، اما جمهوری اسلامی مذاکره با دولت آمریکا را رد می‌کند. اولی بمباران ایران توسط اسرائیل را چاشنی مذاکره می‌کند و به این ترتیب با قلدری و فشار به جمهوری اسلامی در واقع می‌خواهد مردم ایران را، همچون مردم غزه، بیش از پیش به خاک سیاه نشاند، و دومی طبق معمول فشار از بیرون را به درون منتقل می‌کند و «مقاومت» در برابر تحمیل مذاکره را به تحمیلِ هرچه بیشتر استبداد دینی بر مردم یعنی تداوم سرکوب و فقر و فلاکت در جامعه تبدیل می‌کند. در این میان، حرف مردم ایران چیست؟
جنگ جمهوری اسلامی و دولت آمریکا جنگ مردم ایران نیست. این جنگ، جنگ دو حکومت ارتجاعی است که هر دو نقشه فتح کل جهان را در سر می‌پرورانند – یکی در اوج زر و زور و دیگری درحضیض درماندگی چنان‌که در سیاست خارجی جز شعار توخالی چیزی در چنته‌اش نمانده، اگرچه در سیاست داخلی زورش همچنان به مردم بی‌دفاع می‌رسد. جمهوری اسلامی حکومتی است که زمانی از پشتوانه یک انقلاب عظیم مردمی برخوردار بود و با تکیه بر همان پشتوانه می‌خواست «فتنه» را در «تمام عالم» رفع کند یعنی کل دنیا را به زیر یوغ امپراتوری شیعی درآورد، اما اکنون شاخِ کشورگشایی توسعه‌طلبانه‌اش شکسته است. در مقابل این حکومت، اکثریت مردم ایران قرار دارند که زمانی گوشت دَم توپ و سیاهی لشکر مبارزه ارتجاعی جمهوری اسلامی با دولت آمریکا بودند اما اکنون به درستی پی بردهاند که حاصل این مبارزه فقط و فقط تحکیم پایه‌های سرمایه‌داری استبدادی، فربه شدن روزافزون عمله‌اکره حکومت از روحانیت گرفته تا نظامیان و مدیران دولتی، و فقر و فلاکت و محرومیت حتی از ابتدایی‌ترین نیازهای روزمره و نیز بی‌حقوقیِ مطلق از جمله سرکوب و زندان و اعدام برای مردم بوده است.
بر بستر چنین اوضاعی، حرف مردم درباره مذاکره یا عدم مذاکره جمهوری اسلامی با دولت آمریکا روشن است: جنجالی که در پی این دو راهی بر پا شده مسئله ما نیست. تا آن‌جا که به ما مردم مربوط می‌شود آن دو راهی که اکنون به‌طور واقعی و عینی در مقابل جمهوری اسلامی قرار دارد نه دو راهیِ بالا بلکه دو راهی زیر است: یا حکومت مشکلات جامعه را حل می‌کند – آن‌هم نه با وعده و وعید بلکه به‌طور واقعی از جمله با توقف فوریِ سرکوب و اقدام‌های عاجلِ اقتصادی برای حل مشکلات معیشتی کنونیِ مردم – یا با اعلام ناتوانی از حل فوری مشکلات عاجل مردم از حاکمیت دست بر می‌دارد و به‌طور مسالمت‌آمیز کنار می‌رود تا مردم خود سازمان یابند و به نیروی خویش مانع فرورفتنِ بیش از پیش انسان‌ها در منجلاب سیه‌روزیِ ناشی از حاکمیت سرمایه‌داری استبدادی شوند. این، متمدنانه‌ترین راه نجات جامعه ایران از اوضاع بحرانیِ کنونی است. بی‌تردید، بستن این راه، راه‌های دیگر – هرچند پرهزینه – را بر روی مردم نخواهد بست.
کانال تلگرام منشور آزادی، رفاه، برابری
۲۴ بهمن ۱۴۰۳
