مریم یحیوی، فعال سیاسی، روز یک‌شنبه ۲۱ بهمن ۱۴۰۳ پس از آزادی از زندان اوین، پارچه‌ای را در دست گرفت که نام پخشان عزیزی و وریشه مرادی، دو زندانی سیاسی محکوم به اعدام، و شعار «نه به اعدام» بر روی آن نوشته شده بود.
او خواستار «توقف احکام مرگ برای زندانیان با تمامی جرائم» شد.
وریشه مرادی و پخشان عزیزی هر دو از زنان کُرد هستند که به ترتیب به دلیل فعالیت سیاسی و کار مددکاری اجتماعی، به اعدام محکوم شده‌اند. جمهوری اسلامی فعالیت‌های آنها را به‌عنوان اقدام علیه نظام سیاسی کشور تفسیر کرده و آنها را به این اتهام‌های مربوط به «امنیت ملی» متهم کرده است.
سه روز پیش از این، وکیل پخشان عزیزی، امیر رئیسیان، در گفت‌وگو با شبکه شرق اعلام کرد که شعبه نهم دیوان عالی کشور قرار رد اعاده دادرسی در پرونده پخشان عزیزی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام، را صادر کرده است و خطر اجرای حکم در هر لحظه وجود دارد.
حکم اعدام پخشان عزیزی در ۲ مرداد ۱۴۰۳ از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری به اتهام «بغی» و «عضویت در گروه‌های معارض» صادر شد. عزیزی در سال ۱۳۸۸ نیز به دلیل فعالیت‌های سیاسی بازداشت شده بود و در کمپ‌های آوارگان روژاوا به‌عنوان مددکار فعالیت می‌کرد.
وریشه مرادی در ۱۰ مرداد ۱۴۰۲ در حومه سنندج بازداشت شد و پس از انتقال به بند زنان زندان اوین، به اعدام محکوم شد. او همچنین در پرونده‌ای دیگر به اتهام «درگیری با مأمور و تمرد» به شش ماه حبس تعزیری محکوم گردید.
مریم سادات یحیوی، که از ۱۳ اسفند ۱۴۰۲ در بند زنان زندان اوین با وریشه مرادی و پخشان عزیزی هم‌بند بوده است، پیش از این توسط دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام‌هایی چون تبلیغ علیه نظام به ۹ سال زندان محکوم شد، اما این حکم در دادگاه تجدیدنظر به یک سال کاهش یافت.
یحیوی به بیماری سرطان مبتلا است و روند درمان او در زندان به تعویق افتاده است.
