زینب جلالیان، زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد، علیرغم حال نامساعد جسمانی، کماکان از رسیدگی پزشکی مناسب در زندان یزد محروم مانده است. همچنین، وی بیش از چهار ماه گذشته را بدون امکان دیدار با خانواده سپری کرده و این محرومیت به دستور وزارت اطلاعات اعمال شده است.
یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: “خانم جلالیان که با بیماری هایی از جمله ناخنک چشمی، کلیوی و گوارشی دست و پنجه نرم می‌کند، به دلیل کارشکنی مسئولان زندان همچنان از درمان مناسب محروم است. نتایج آزمایش‌ها و تصاویر پزشکی که در اواخر مهرماه انجام داده بود، از سوی مسئولان به او ارائه نشده و درمانش همچنان متوقف است. همچنین، به دستور اداره اطلاعات، از ابتدای مهرماه سال جاری تاکنون از ملاقات با خانواده‌اش محروم بوده و این ممنوعیت پس از گذشت بیش از چهار ماه همچنان ادامه دارد.”
زینب جلالیان در سال ۱۳۸۶ دستگیر و در سال ۱۳۸۸ به اتهام خروج غیرقانونی از کشور به یک سال حبس تعزیری و به اتهام محاربه به دلیل عضویت در گروه‌های مخالف نظام به اعدام محکوم گردید. حکم اعدام او در دادگاه تجدیدنظر و دیوان عالی کشور تأیید، اما سپس به حبس ابد تغییر یافت.
خانم جلالیان بارها اعلام کرده بود که در زمان بازداشت به شیوه‌هایی چون شلاق زدن به کف پا، مشت به شکم، کوبیدن سر به دیوار و تهدید به تجاوز، مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است.
یک پاسخ
تضورش سخت است که، بفمیم که، آدم هایی که نام انسان را یدک میکشند، تا این درجه بیرحم و سنگدل و ظالم و ستمگر باشند. آیا اینها به روزی هم فکر میکنند که ورق برگردد و خودشان به دست مردم بیفتند؟ از این وحشت دارم که، آن روز شاهد صحنه های وسیع کشتار در جامعه باشیم و چرخه کشت و کشتار در تاریخ ادامه یابد. یکی از جنایت های این حکومت، «کشت انتقام» در دل و جان مردم است، و ویران کردن عاطفه شریف انسانی. چنین مباد! وقت همگان خوش!