
بسیار گل که از کف من برده است باد،
اما من غمین
گلهای یاد کس را پرپر نمیکنم
من مرگ هیچ عزیزی را باور نمیکنم
یاد و خاطره رفیق ارزشمندمان سیروس ماوائی گرامی باد
با کمال تاسف و تاثر روز دوشنبه اول بهمن ماه رفیق مبارز و خوشنام ما سیروس ماوائی در بیمارستانی در شهر کلن آلمان درگذشت. رفیق سیروس در سال ۱۳۲۲ در کرمانشاه بدنیا آمد و پس از اخذ دیپلم از دانشسرای تربیت معلم کرمانشاه، در روستاهای سرپل ذهاب به تدریس پرداخت، در اوائل دهه ۵۰ به تهران منتقل شد و در سال ۵۲ توسط ساواک دستگیر و به ۴ سال زندان محکوم گردید. در دوران زندان، سیروس یکی از سازمان دهندگان اعتراضات درون زندان بود و بهمین علت بارها بعنوان عامل اعتراضات مورد شکنجه قرار میگرفت و چندین روز او را در سلول های انفرادی بحالت تنبیهی حبس می کردند. پس از انقلاب سیروس از طرف سازمان چریکهای فدائی خلق بعنوان کاندیدای سازمان درانتخابات مجلس خبرگان معرفی گردید و با تمام تقلبات صورت گرفته آرای زیادی کسب کرد و تقریبا تمام آرا را د رشهرهای “سرپل ذهاب” و “کرند” که سال ها در آنجا معلم بود و در بین مردم محبوبیت داشت، کسب کرد. و بهمین علت از سوی گروه های فالانژ و گروه جنایتکار “شیت” همواره مورد تهدید قرار داشت. در اواخر مرداد ۵۸ که بنا به فتوای خمینی، تهاجم همه جانبه به کردستان آغاز شد، ستاد سازما ن درشهر “کرند” نیز به تصرف سپاه در آمد. در چنین شرایطی سیروس ناچار زندگی مخفی را آغاز کرد و پس از سال ها فعالیت سیاسی در گنبد و تهران ناچار به آلمان پناهنده شد. زیرا افزون بر اینکه در تهران مورد تعقیب سپاه بود گروهی از سپاه کرمانشاه در تهران مامور تعقیب و دستگیری سیروس و زنده یاد یحیی رحیمی بودند. در آلمان رفیق سیروس تا چندین سال فعالیت سیاسی خود را همچنان ادامه داد و از این پس، بیشتر وقت خود را به مطالعه اختصاص داد. ولی روابط عاطفی خود با رفقای دیرین را همچنان حفظ کرد. سیروس مبارزی خستگی ناپذیر علیه دو رژیم ارتجاعی شاه و خمینی بود. اما آن ویژگی، که در او برجسته تر از فعالیت های سیاسی اش بچشم می خورد، خصوصیات بارز اخلاقی او – شهامت، صمیمیت، مهربانی و فروتنی اش بود. سیروس عمیقا عاشق ایران و کردستان بود و ده ها سال برای ایرانی آزاد و دموکراتیک مبارزه کرد. یاد مهربانی هایش همواره ماندگار خواهد ماند.
ما امضا کنندکان این بیانیه ضمن عرض تسلیت و همدردی با فرزندان دلبندش مانلی، ماندانا، بهروز و خواهران گرامی اش شهین و مهین ماوائی و دیگر عزیزانش حسین و سپیده و لاله، برایشان شکیبائی آرزو می کنیم.
آتیلا عمادی، احد واحدی، احمد حسینی، احمد محمدی، احمد نجاتی، ارسلان پورقباد، اسد ترابی، اسفندیار کریمی، اسماعیل صفرزاده، اشرف محمدی، اصغر فتاحی، اصغر کهوند، اصغر سلیمی، آفاق آفریدون، آفاق طوفانی، افسر عزیزیان، اکبر سوری، امیر عزیزیان، امیرحسین بهبودی، امین اسماعیل زاده، ایرج فرزاد، ایرج نیری، باسط حواری نسب، بهروز جهانزاد، بهروز خلیق، بهروز فدائی، بهروز کاکاپور، بهروز مطلب زاده، بهزاد عباسی، بهزاد کریمی، بهمن درویشیان، بهمن طوفانی، بهمن گلزار، پروانه امیری، پرویز قریشی، پرویز مختاری، پرویز مظفری ،پرویز نویدی، پوریا نایب، توران همتی، تورج ابوذرخانی، توفیق سهرابی، ثریا شهابی، جعفر رستمی، جمال زارع، جمشید توفانی، جهانبخش رستمی، حالیم نافعی ،حسن پاک نیا، حسن جعفری، حسن ذهتاب، حسن گلشاهی، حسن ماورانی، حسین باباخانی، حسین سازور، حسین موسوی، حماد شیبانی، حمید حسینی، حمید حمیدبیگی، حمید دادپور، حمیده دگمه ساز، خالده پرنیان، خدیجه سلطان نافعی، خلیل حواری نسب، داوود نوائیان، رحمان عبدی، رحمت رنجبر، رحیم قیومی، رسول تیهوئیان، رضا اکرمی، رضا بدیعی، رضا جوادی، رضا درخشان، رضا فرخ، رضا نجفی، روزبه جاسمی، رویا میتران، زیبا طوفانی، ژیلا حنیفه زاده، سرور علیمحمدی، سرور مولوی، سهند حقی، سهیلا قادری، سهیلا گلشاهی، سیامک سلطانی، سیامک کلهر، سیروس مددی، شجاع شمسی زاده، شفیقه حقی، شکوفه کلانتری، شهرام شعبانی، شهلا داددوست، شهلا شعبانی، شهین فرومند، صادق کارگر، صبا اسدالهی، صبا حجت السادات، صدیق بابائی، صمد دژبان، ضرغام محمودی، طاهر برهون، طاهره خرمی، عباس مجیدی، عبداله پاد، عزیز ماملی، علی پاک، علی پورنقوی، علی ستاری، علی صراف، علی عثمانی، علی فروزنده، علی کارون، علی محمدی، علی یکتا، عمر رستمی، عنایت مودت، غلامرضا سرگران، فخری زرشکه، فرخنده هاشمی، فردوس تاج الدینی، فردوس جمشیدی رودباری، فرزاد سارائی، فرزانه عظیمی، فرزین پژمان، فرهاد سارائی، فریبا حقیقت، فریدون میتران، قدرت قلی زاده، کاظم رستمی، کامران امین آوه، کریم شامبیاتی، کوروش کریمی، کوهستان گل، کیومرٍث سلیمی، گلناز زارع، مجتبی راجی، مجید دارا بیگی، مجید عبدالرحیم پور، محسن سلیمانی، محمد اعظمی، محمد الماسی، محمد صادق علی اصغری، محمدعلی پور صباغ، محمد علیزاده لسانی، محمد مصری، محمد نطری، محمدرضا اسکندری، محی الدین طوفانی، مرتضی حقیقت، مریم پورتنگستانی، مریم سطوت، مسعود سفری نسب، مسعود شب افروز، مسعود فتحی، مسعود فروزش، مسعود محمدی، مصطفی کمالی، مصطفی مصطفائی، منصور انصاری، منوچهر گلشن، منوچهر مختاری، منوچهر مقصودنیا، مهدی ابراهیم زاده، مهدی پرویز، مهدی فتاپور، مهدی مبشری، میترا درویشیان، نادر توحیدی، نادر عصاره، ناصر رزازی، ناصر کاخساز، ناهید قاجار، نجم الدین غلامی، نقی حمیدیان، نوسرت خوش هیکل، نوید معینی، نینا حقی، هادی حجت السادات، همایون شعبانی، الهه میتران، وحید اسلام پناه، وهاب انصاری، یداله بلدی، یزدان شهدائی و یوسف اردلان.
3 پاسخ
یاد عزیزش زنده باشد. محمّدرضا مهجوریان
همه کارهای جهان را دَر است **
مگر ” مرگ ” را که آن را دَرِ دگر است !
مَیازار موری که دانه کِش است
که جان دارد و جانِ شیرین خوش است
با یاد دوست عزیز و مهربان زندهیاد
سیروس مأوایی، برای فرزندان و خانواده اش سلامتی و بردباری خواهانم
** حکیم ا. فردوسی توسی
یادش زنده باد