جمهوری اسلامی بعد از شکست مفتضحانهی اخیرش در خاورمیانه و تضعیف موقعیتاش در عرصه داخلی و بینالمللی، بهویژه اوجگیری نارضایتی مردم، تورم و گرانی بیحد و حصر و عدم توانایی در بهبود اقتصاد جامعه و وضعیت معیشت مردم، سخت به هراس افتاده است. بیم آن دارد که نارضایتی مردم، این بار به صورت قیامی گستردهتر، موجودیتاش را در سراشیبی سقوط قرار دهد. از این رو، برای پیشگیری از آن، قصد دارد با اعدام چند تن از زندانیان سیاسی، از جمله پخشان عزیزی، بهروز احسانی، مهدی حسنی و مجاهد کورکور، که حکم اعدامشان اخیرا توسط دیوان عالی رژیم تائید شده است، در جامعه رعب و وحشت ایجاد کند و مردم را مرعوب و از قیام باز بدارد.
رژیم با هر بحرانی که در جامعه ایجاد میکند، تیشه به هستی خود میزند و راه را برای نابودیاش به دست تودههای مردم هموارتر میکند. جامعهی ایران، جامعهی دههی شصت و هفتاد و هشتاد نیست. جامعهی ایران، جامعهای است که با جنبشهای اجتماعی، بهویژه جنبش انقلابی زن زندگی آزادی، جسورتر، نترستر و آبدیدهتر شده و نسبت به هر جنایتی که جمهوری اسلامی مرتکب شود، نه تنها مرعوب نمیشود، به آن عکسالعمل نیز نشان میدهد.
مردم نسبت به اعدام و قتل فرزندانشان بیتفاوت نمیمانند. مخالفت با اعدام در جامعه ایران، بویژه بعد از آنکه جمهوری اسلامی هشت جوان انقلابی را در اوج جنبش زن زندگی آزادی اعدام کرد، به یک موضوع اجتماعی تبدیل شده است.
تا تعیین تکلیف نهائی مردم با این رژیم ضد مردمی، باید با همهگیر کردن اعتراض به حکم اعدام پخشان عزیزی، مجاهد کورکور ، بهروز احسانی و مهدی حسنی و ایجاد فشارهای داخلی و بینالمللی بر این رژیم تبهکار، مانع از اجرای حکم آنان شویم.
کانون زندانیان سیاسی ایران (در تبعید)، حکم اعدام پخشان عزیزی، مجاهد کورکور، بهروز احسانی و مهدی حسنی را قویا محکوم میکند و اعدام را قتل عمد حکومتی میداند و برای برافکندن آن مبارزه میکند. حکم اعدام پخشان عزیزی، بهروز احسانی، مهدی حسنی و مجاهد کورکور باید هرچه سریعتر لغو شود.
زندانی سیاسی آزاد باید گردد،.
سرکوب، شکنجه، اعدام ملغا باید گردد،
جمهوری اسلامی با دست توانای مردم نابود باید گردد.
کانون زندانیان سیاسی ایران (در تبعید)
دوشنبه ۲۴ دی ۱۴۰۳ برابر با ۱۳ ژانویه ۲۰۲۵