امیر رئیسیان، وکیل پخشان عزیزی با اعلام خبر تأیید حکم اعدام موکلش در دیوان عالی کشور، نوشته است: «به دنبال حکم اعدام صادره در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران در مورد پخشان عزیزی، ما تقاضای فرجامخواهی مطرح کردیم. تقاضای فرجام خواهی در شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور مورد رسیدگی قرار گرفت و متأسفانه بدون توجه به ایرادات متعدد پرونده، فرجامخواهی رد و حکم اعدام تأیید شد».
امیر رئیسیان در ادامه عدم پاسخگویی دیوان به ایرادات پرونده نوشت: «به هیچ کدام از ایراداتی که در رابطه با پرونده پخشان عزیزی مطرح شده بود، از سوی دیوان عالی کشور پاسخی داده نشده و به ایرادات این پرونده منجمله ایرادات شکلی و ماهوی بیتوجهی شده است. به نقایص در تحقیقات بیتوجهی شده، به مدارک و مستنداتی که نشان میداد پرونده پخشان عزیزی مستعد صدور حکم اعدام نیست و فعالیت ایشان در شمال سوریه در اردوگاه آوارگان شنگال و سایر اردوگاههای آوارگان جنگ داعش فعالیت مسالمتآمیزی بوده که اساسا سویه سیاسی نداشته و حول محور امدادرسانی به تهاجمات داعش بوده است، هیچ توجهی نشده است. چنین حکمی اساسا در تعارض رویه قضائی کشور، احکام پیشین صادر شده حتی در همین شعبه دیوان عالی کشور و در تعارض با سیاست قضائی کشور در رابطه با مجازاتهای سالب حیات است. بر اساس موازین دادرسی منصفانه کمترین انتظار ما این بود که در روند تحقیقات صورت گرفته برای بررسی این پرونده لااقل از اداره اطلاعات شهرستان مهاباد یا اداره اطلاعات استانهای مرزی که مطلع هستند که ایشان در هیچ فعالیت مجرمانه نظامی مشارکت نداشته، تحقیقات صورت بگیرد.
انتصاب پخشان عزیزی به فعل مجرمانهای مثل عضویت در یک گروه باغی نه تنها هیچ محمل حقوقی و قانونی در پرونده نداشت بلکه حتی به فرض اینکه ایشان جز گروه باغی هم میبود، از آنجایی که بدون سلاح دستگیر شده و هیچوقت پیش از دستگیری هم از سلاح استفاده نکرده و حتی مواقعی هم که در منطقه کرد نشین سوریه حضور داشته، در خطر حمله نیروهای داعشی بوده و هیچگونه تنش و تقابلی با نیروهای ایرانی نه در سوریه و نه در عراق و نه در ایران نداشته، نشان میدهد که این حکم در تعارض با آن چیزی است که در سیاست قضائی کشور گفته میشود».
پخشان عزیزی به مدت ۱۰ سال به عنوان مددکار در مناطق کردنشین سوریه به آوارگانی کمک میکرد که از جنگ با داعش فرار کرده بودند.
پخشان عزیزی ۱۳ مرداد ۱۴۰۲، به همراه پدر و برادرش در تهران بازداشت شد. پرشنگ عزیزی و حسین عباسی، خواهر و همسر خواهر پخشان عزیزی نیز در همان روز بازداشت و همه آنها به مدت دو هفته در سلول انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین تا زمان آزادی به قید وثیقه نگهداری شدند.
پخشان عزیزی سه ماه و سه هفته را در سلول انفرادی بند ۲۰۹ زندانی بود و ۱۹ آذر ۱۴۰۲، پس از پایان مراحل بازجویی به بند زنان اوین منتقل شد.
او قبلا در سال ۱۳۸۸ در تجمع اعتراضی دانشجویان کرد دانشگاه تهران علیه اعدام زندانیان سیاسی در کردستان بازداشت و پس از چهار ماه با قرار وثیقه آزاد شده بود.
برای لغو احکام اعدام (برای هر پرونده و جرائمی)، به کارزاری همگانی و حضور فعالانهی تمامی فعالان سیاسی و مدنی با محوریت ایستادن علیه کلیت این ساختار سرکوبگر و ارتجاعی نیاز است. جمهوری اسلامی تا واپسین روز حکمرانی خود، سربهدار میکند و توحش میآفریند. پایان و مقابله با ساختاری چنین متکی بر فقر، تبعیض، فساد و سرکوب، جز با اتحاد و ایمان به حق تعیین سرنوشت، محقق نخواهد شد.
یک پاسخ
از داعشیان ولایی چه انتظاری داریم!
شکست های پی در پی در خارج و ناتوانایی خود در داخل را با قتل و اعدام مبارزان مردمی نمیتوانند سامان دهند .
حمایت از زندانیان سیاسی وظیفه مبرم اپوزیسیون و مردم آزاده است.