همزمانی ترانه خواندن دو زن در ایران تحت حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی بسیار خوشایند و جای بسی خوشحالی است. اما همزمانی این دو رویداد موجب هجوم افکار و سوالات گوناگونی به ذهنم گردیده است! با توجه به اینکه صدای یکی از آنان در رسانه های داخلی و همچنین خارج از ایران بسیار مورد استقبال قرار گرفت و می توان گفت در شبکه های اجتماعی وایرال شد. اما سوال اینجاست که دیگری چرا بجز در اندکی صفحات شخصی و محلی، محلی از اعراب نداشت؟؟؟
شاید هنوز برای خواننده روشن نیست که در مورد کدام دو زن، نگارنده صحبت می کند. قطعا بسیاری از شما در همان جمله اول بدون درنگ نام پرستو احمدی به ذهنتان خطور کرد. بله درست حدس زدید، پرستو احمدی یکی از این دو زن است که در هفته گذشته در کاروانسرایی در ایران بدون حضور مخاطبی در این مکان تنها با همراهی نوازندگانشکنسرتی به صورت زنده اجرا کرد و می توان گفت دنیای رسانه را تکان داد. تحلیل گران در شبکه های مختلف به بحث و گفتگو پرداختند. همه به ایرانی آزاد، برابر و بدون تبعیض، دلخوش کردند. البته همچین هنری جای خوشحالی و صد البته در حاکمیت رژیم جنایتکار و ضدزن جمهوری اسلامی این همه شجاعت قابل تحسین و تقدیر است. اما در همان روزها دختری از کوردستان، از کوردستانی که چشم و چراغ ایران بود، از کوردستانی که نزدیک به نیم قرن در مقابل این رژیم هار ایستاده و مبارزه می کند، از کوردستانی که جنبش ژینا را رقم زد و با صحنه های کشتار وحشیانه و جنگ مسلحانه روبه رو شد، از کوردستانی که پیشرو و سنت شکن بیشتر سازماندهی ها در حوزه های مختلف مشارکتی و مبارزاتی ست، بود.
دختر جوانی به اسم “اسرا” که در مراسم بزرگی با حضور صدها تن با یک خواننده مرد همخوانی کرد. با صدای زیبایش جمعیت را به وجد آورد. سوال اینجاست چرا صدای این دختر شجاع جایی طنینش شنیده نشد. چرا رسانه های جریان اصلی و رسانه های پرمخاطب از شجاعت این دختر، از پوشش اختیاری و بدون حجاب اسلامی اش صحبتی به میان نیاوردند؟؟؟!!!
آیا چون دختری از کوردستان انقلابی بود؟ یا نه شاید لباس زیبای کوردی به تن داشت؟ یا نه چون به زبان شیرین مادری و کوردی می خواند؟ یا نه می دانند که کوردستان کلنی و مستعمره ایران است بنابراین بیش از این نباید دنیا را در مورد کوردها و اکت های انقلابیشان کنجکاو کرد؟ و بسیاری از سوالات دیگر که شاید نه تنها ذهن من نگارنده بلکه ذهن بسیاری دیگر را نیز به خود مشغول کرده است. من نیز جواب را به ذهن های نه کوچک و حقیر که رها از قید تبعیض در ملیت و اکثریت و اقلیت می سپارم.
هر چند جای بسی سربلندی است که به قول یکی از دوستان “جمهوری اسلامی سالهاست که به برابری و تا حد زیادی پوشش اختیاری مردم کوردستان تمکین کرده و نه توانسته و نه می تواند مردم قهرمان کوردستان را وادار به اطاعت کند”.
زنان زیبا را دوست دارم
زنان کارگر را نیز
اما زنان کارگر زیبا را بیشتر دوست دارم
#اورهان_ولی_کانیک
و اما
زنان انقلابی زیباترند
زنانی که شجاعتشان در حد برداشتن روسری در خرابه های غیرمسکونی، پارکها و صحراها نیست
زنانی که شجاعانه می جنگند
تا آزادی یواشکی را گدایی نکنند…
2 پاسخ
۱-اما سوال اینجاست که دیگری چرا بجز در اندکی صفحات شخصی و محلی، محلی از اعراب نداشت؟؟؟
۲-من نیز جواب را به ذهن های نه کوچک و حقیر که رها از قید تبعیض در ملیت و اکثریت و اقلیت می سپارم . (هر دو از مقاله) .
با احترام فراوان ؛
در جواب سئوال اول شما باید گفت که اشعار ترانه ها مربوط به ترانه سرایان و شعرای بزرگ آزادیخواه ایران بوده اند . ترانه عارف قزوینی ” از خون جوانان وطن لاله دمیده ” حقایقی از دوران خفقان رضا شاهی و شعر ترانه دوم که اگر اشتباه نکنم از ابولقاسم لاهوتی از زبان یکی از افسران حزب توده هنگام رفتن به پای چوبه دار برای همسرش سروده شده است .
این اشعار به مذاق اپوزیسیون دست راستی ایران خوش آیند نبوده و نخواهد بود .
در جواب سئوال دوم شما ، اولا باید گفت انتخاب عکسی با پرچم سه رنگ و خورشیدی در وسط مربوط به تجزیه طلبان” کردستان بزرگ” است. این پرچم در فراخوانهای اروپائی”زن زندکی آزادی”، استرالیا، کانادا ، آمریکا و … در کنار پرچمهای دیگر تجزیه طلبان منطقه ، پرچم اسرائیل و دیگر احزاب فاشیستی از جمله اکران ( فراخوان در برلین ) به تعداد فراوانی دیده میشد . مخالفت با جمهور اسلامی توجیهی قابل بخششی برای تکه پاره شدن و نابودی ایران نخواهد بود . در این باره نظریات شما برایم تقریبا نا مشخص بود .
در باره محرومیتهای منطقه ای نوشتاری دیگر خواهد امد .
اینکه در ایران به ملت کرد ستم وارد می شود بر کسی پوشیده نیست.این ستم به طور عمده در عرصه استفاده از امکانات آموزشی زبان مادری در مدارس بروز می کند . نه در رژیم سلطنتی و نه در رژیم جمهوری اسلامی به تشکیل انجمن های ایالتی ولایتی این خلقها که دستآورد انقلاب مشروطیت بود توجه کردند و نه به تحقق آن یاری رساندند . به این جهت باید گفت که خلقهای ایران کاملا خلقهای متساوی الحقوق نیستند و از برابری یکسان برخورار نمی باشند و این طبیعتا بازتاب ستم ملی در جامعه است. ولی مسایل را باید مشخص ارزیابی کرد و از کلی گوئی برای کسب نتایج از پیش ساخته و نادرست پرھیز نمود . علیرغم وجود این ستم ملی آنهم بویژه در عرصه استفاده از زبان مادری به صورت رسمی ، نمی توان مدعی شد که آذریها، کردھا، بلوچها و یا ھر خلق دیگری در ایران صرفا به علت تعلقات ملی مورد ستم و پیگرد قرار می گیرند. در خاک ایران بخشی از آن آذربایجان و بخش دیگری از آن کردستان نامیده می شود و این مربوط به چند سده اخیر نیست، ریشه قدیمی تر داشته و در افکار عمومی و ذھنیات مردم ایران جا باز کرده است . ھمه افراد متعلق به خلقهای گوناگون ایران می توانند به زبان مادری خود سخن گویند ، بنویسند ، از امکانات رسانه ای استفاده کنند ، به موسیقی و ھنر خویش بپردازند و ھرگز به این علل مورد تعقیب قرار نمی گیرند . حتی بسیاری از دولتمردان و طبقات حاکمه ایران متعلق به خلق آذری (ترک) ھستند که در سرکوب سایر خلقهای ایران فعالانه شرکت داشته و دارند . در ایران چه در زمان شاه و چه در زمان جمهوری اسلامی تنها کسانی مورد آزار و اذیت قرار می گرفتند و می گیرند که بر ضد رژیمهای حاکم زمان به مبارزه سیاسی و اجتماعی اشتغال داشتند و مبارزه آنها خطری برای حاکمیت رژیمها محسوب می شد. در قتل عام مردم آذربایجان در ۲۱ آذر ۱۳۲۵ ھمه فئودال ھای بزرگ آذری از جمله ذوالفقاری ، ملک قاسمی، مراغه ای و… شرکت داشتند. کسانی که در پی ارزیابی مسئله ملی در ایران ھستند، باید این نکته اساسی را درک کنند . در این نوشتار قصد نیست تا از ریشه ھای پیوندھای چند ھزار ساله تاریخی میان خلقهای گوناگون ایران که در کنار ھم دو انقلاب کردند ، بر ضد متجاوزان جنگیدند و در مبارزات ضد استعماری مردم ایران شرکت عظیم و فعال داشتند، سخن به میان آید .
متاسفانه به ویژه در میان کردھای ایرانی این تفکر ضد علمی و ناسیونال شونیستی قوت گرفته است که گویا واژه کرد مترادف با انقلابی است و در میان خلق کُرد فرد ، گروه و یا طبقه ارتجاعی وجود ندارد !