دوشنبه ۱ بهمن ۱۴۰۳

دوشنبه ۱ بهمن ۱۴۰۳

«من، مریم، بچه ها و ۲۶ نفر دیگر»، برنده ۳ جایزه جشنواره پالرموی ایتالیا

فیلم من، مریم، بچه‌ها و ۲۶ نفر دیگر، موفق به دریافت سه جایزه شامل جایزه بهترین فیلم، جایزه مانچینی و جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران از چهل و ششمین دوره جشنواره فیلم افسانه طلایی پالرموی ایتالیا شد. این فیلم، از اولین آثاری است که بدون رعایت سانسور و حجاب زنان بازیگر در داخل ایران ساخته شده است و محبوبه غلامی نقش اصلی فیلم را بازی می‌کند. فیلم برای اولین بار توسط کانون فیلمسازان مستقل ایران (ایفما) در بازار جشنواره کن نمایش داده شد و مورد استقبال قرار گرفت. فیلم پیش‌تر جایزه اینگمار برگمان در جشنواره فیلم گوتنبرگ سوئد را به دست آورده است. 

فیلم اولین اثر بلند سینمایی فرشاد هاشمی است که کارش را با فعالیت در تئاتر و سینما آغاز کرده و دستیار کارگردان در نمایش های باغ آلبالو (اکبر زنجانپور)، سیستم گرون هلم (علیرضا کوشک جلالی)، خرس های پاندا (شیوا ارسطویی) و هیچکس نبود بیدارمان کند (پیام دهکردی) و فیلم های بمب، یک عاشقانه (پیمان معادی)، پسر مادر (مهناز محمدی) و عنکبوت مقدس (علی عباسی) بوده است. 

فیلم محصول مشترک ایران، آلمان و چک است و تهیه‌کنندگی آن را فرزاد پاک در کنار فرشاد هاشمی بر عهده دارد. فیلم  درباره زن جوان تنها و مردم گریزی است که خانه اش را در اختیار یک گروه فیلمسازی قرار می دهد و در این همجواری اجباری به شناخت بهتری از خود و جامعه اطرافش می رسد. 

فرشاد هاشمی، این جایزه را به هنرمندان مستقل تقدیم کرد که همچنان برای آزادی، مقاومت می‌کنند و به ویژه در دو سال گذشته و بر باورهای خود برای ایجاد تغییر پایدار مانده‌اند. او هنگام دریافت جایزه گفت: «هدف اصلی ما نشان دادن تصویر واقعی از مردم ایران بود. تصویری که سال‌هاست زیر بار سنگین کلمه سانسور خدشه‌دار شده است. سانسوری که مشکلات بی‌شماری برای هنرمندان ایران به وجود آورده و خیلی از آن‌ها همچنان با شجاعت در حال مبارزه با آن هستند تا این سایه سیاه را که واقعیت را پوشانده است، از بین ببرند.»

منبع: کانون فیلمسازان مستقل ایران (ایفما)

برچسب ها

یکی از موضوعات اصلی فیلم «دختربچه»، نمایش فتیش‌ها و به‌ویژه روابط سلطه‌گری و سلطه‌پذیری (D/s) است. این موضوع پیش از این گاهی به صورت مثبت در فیلم‌هایی چون «دوک بورگوندی»، «سگ‌ها شلوار نمی‌پوشند» و«منشی» و گاهی هم به شکل مضر در فیلم‌هایی چون «پنجاه طیف خاکستری» الهام‌بخش بسیاری از فیلم‌ها بوده است
«هنوز اینجا هستم»، فیلم عمیقاً تکان‌دهنده‌ی والتر سالس از جایی شروع می‌شود که شاید هر فیلمی در ریودوژانیرو می‌گذرد: در ساحل یک سگ ولگرد در بازی والیبال اختلال ایجاد می‌کند.
«علت مرگ نامعلوم»، فقط نام یک فیلم نیست؛ نمادی از سینمای مستقل است که در انسداد ساختار سینمایی ما همچون قصه‌اش با تقدیر تراژیک مواجه شد و سه‌سال بی‌هیچ علت روشنی توقیف شد

اين نوشته را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذاريد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *