چهارشنبه ۲۱ آذر ۱۴۰۳

چهارشنبه ۲۱ آذر ۱۴۰۳

همبستگی اروپا با کوبا: “وضعیتی غیرقابل تحمل، ناعادلانه و غیرقانونی”

پاریس در هفته گذشته میزبان یکی از بزرگ‌ترین گردهمایی‌های همبستگی با کوبا در اروپا بود. این نشست که در محل حزب کمونیست فرانسه برگزار شد، نمایندگانی از ۲۸ کشور و ۸۰ سازمان مختلف را گرد هم آورد. در این نشست که به نام “نوزدهمین دیدارهای اروپایی همبستگی با کوبا” شناخته می‌شود، حدود ۳۰۰ نماینده برای حمایت از انقلاب کوبا و تقویت پیوندهای همبستگی با این کشور به پاریس آمده بودند.

کوبا از سال ۱۹۵۹ به عنوان نماد جهانی مقاومت در برابر امپریالیسم شناخته شده است. این کشور که تحت تأثیر تحریم‌های اقتصادی ایالات متحده قرار دارد، با سخت‌ترین بحران اقتصادی خود از زمان “دوره ویژه” در دهه ۱۹۹۰ روبرو است.

“همبستگی با کوبا دیگر تنها یک وظیفه بین‌المللی نیست، بلکه یک ضرورت انسانی است،” شارلوت بالاوین، عضو شورای ملی حزب کمونیست فرانسه و مسئول کمیسیون اروپا در این حزب، اظهار داشت. وی تأکید کرد که تحریم‌های ایالات متحده نه تنها اقتصاد کوبا، بلکه نیازهای اساسی مردم این کشور را نیز هدف قرار داده است.

تحریم‌های ایالات متحده که از سال ۱۹۶۲ آغاز شده، بارها توسط سازمان ملل محکوم شده است. این تحریم‌ها با هدف تضعیف نظام سوسیالیستی کوبا، محدودیت‌هایی جدی در زمینه‌های واردات، صادرات و سرمایه‌گذاری‌های خارجی ایجاد کرده است. فرناندو گونزالس، رئیس موسسه دوستی کوبا با ملت‌ها (ICAP)، در این نشست اعلام کرد: “تمام جنبه‌های جامعه ما، از جمله سلامت، آموزش و امنیت اجتماعی تحت تأثیر این تحریم‌ها قرار گرفته است.”

گونزالس توضیح داد که این تحریم‌ها شامل مواردی همچون کمبود مواد اولیه، عدم امکان پرداخت تعهدات مالی، افزایش هزینه‌های واردات و محدودیت در دریافت وام‌های بین‌المللی می‌شود. وی تأکید کرد که این شرایط باعث کاهش شدید قدرت خرید مردم و ایجاد مشکلاتی در تأمین نیازهای اساسی شده است.

در این نشست، نمایندگان بر اهمیت اقدامات همبستگی تأکید کردند. آن‌ها اقداماتی را برای حذف کوبا از فهرست کشورهای حامی تروریسم و همچنین لغو تحریم‌های اقتصادی هماهنگ کردند. این تلاش‌ها شامل ابتکاراتی برای تقویت همکاری‌های اقتصادی، گردشگری و توسعه پروژه‌های مشترک در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر و بهداشت بود.

یکی از محورهای اصلی این گردهمایی، مبارزه با اطلاعات نادرست و جنگ رسانه‌ای علیه کوبا بود. هیدلین دیاز، رئیس هماهنگی کوبایی‌های مقیم فرانسه، تأکید کرد: “ارتباطات یکی از ابزارهای کلیدی برای توسعه همبستگی است.” او به همراه گروهی از فعالان، شبکه‌ای به نام “اروپا برای کوبا” ایجاد کرده‌اند تا واقعیت‌های مربوط به کوبا را به مخاطبان منتقل کنند.

این نشست با تصویب بیانیه‌ای نهایی به پایان رسید که در آن شرکت‌کنندگان حمایت خود را از حق حاکمیت کوبا و تلاش‌های این کشور برای ساختن یک جامعه سوسیالیستی اعلام کردند. همچنین قرار است سال آینده نشست مشابهی در ترکیه برگزار شود.

فرناندو گونزالس در پایان اظهار داشت: “هیچ جایی برای ناامیدی وجود ندارد. کوبا هر روز خود را بازآفرینی می‌کند و با حمایت فعالان جهان به مبارزه ادامه می‌دهد.”

منبع: اومانیته

برچسب ها

هم‌زمان با برگزاری نوزدهمین دیدارهای اروپایی همبستگی با کوبا در ۲۳ و ۲۴ نوامبر در پاریس، روزنامه اومانیته این مقاله را در حمایت از کمپین کمک به بزرگ‌ترین جزیره آنتیل منتشر کرده است

اين نوشته را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذاريد

4 پاسخ

  1. این نشست ها بسیار عالیست اما مانده ام که اگر چین و روسیه واقعا بخواهند نمیتوانند نیاز های اساسی و حد اقل کشوری به این کوچکی که در جبهه ضد امپریالیستی خودشان است را براورده کنند؟ چرا کوبای سوسیالیست نیازمند الطاف سرمایه داران است؟

  2. مطمئن باشید که مشکلات کوبا ،توسط حکومت راست و ناسیونالیست مسکو و یا توسط چین رفع نخواهد شد !

    “همبستگی با کوبا دیگر تنها یک وظیفه بین‌المللی نیست، بلکه یک ضرورت انسانی است ”

    مطمئنا این وظیفه چپ ها و دموکرات ها است که علیرغم تمام انتقادات به کوبا امروز در این شرایط بحرانی ، باید وظیفه انترناسونالیستی خود را در قبال انقلاب کوبا، فیدل کاسترو و چه گوارا ایفا کنند !

  3. چیزی از تلاش‌های سوسیالیستی که توسط کاسترو و چه در کوبا آغاز شدباقی نمانده. یکی از عوامل اصلی این وضعیت خود فیدل کاسترو بود که با جاه‌طلبی قدرت‌طلبانه‌اش مردم کوبا را از حق انتخابات آزاد محروم کرد. علاوه بر این، تلاش‌های ایالات متحده برای تهاجم و بی‌ثبات کردن کوبا، همراه با حمایت ناکارآمد شوروی که نتوانست در صنایع بنیادی سرمایه‌گذاری کندوضعیتی شکننده و غیرقابل‌دوام ایجاد کرد. این حمایت نیز در نهایت کوتاه‌مدت بود و میراثی از شکست بزرگ به جا گذاشت.
    مهم است که به یاد داشته باشیم مردم کوبا قربانیان واقعی این مبارزه تاریخی هستند. در طول سال‌ها گروه‌های مختلفی از سراسر جهان به کوبا سفر کردند نه برای رفع رنج مردم، بلکه برای مشاهده و تعریف و نقد شکست سوسیالیسم. به طور متناقض، بسیاری از آن‌ها از این فکر که علی‌رغم همه سختی‌ها، حداقل برابری وجود داشت، راضی به نظر می‌رسیدند. با این حال، چنین برابری به قیمت از دست رفتن کرامت و رفاه کوباییان به دست آمد

    1. باور دارم که برابری وعدالت اجتماعی باید با ازادی و دموکراسی اکثریت، همراه باشد !

      از بدو انقلاب ،کوبا تحت شدید ترین تحریم ها و همچنین ترورها از سوی عوامل ایالات متحده قرار گرفت .استالینیسم حاکم بر شوروی نیز مزید بر مشکلات شد!
      علیرغم تمام این عوامل ، اگر زندگی مردم عادی کوبا را با جزایر همسایه و هائیتی مقایسه کنید ، شایدبه نتایج دیگری برسید !

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *