ویدا ربانی و مطهره گونهای، دو زندانی سیاسی بند زنان زندان اوین، از روز ۲۸ آبان در اعتراض به عدم دسترسی دو همبندی خود، نرگس محمدی و وریشه مرادی، به خدمات پزشکی و درمانی دست به اعتصاب غذا زدهاند.
خانم ربانی در نامهای از زندان اوین که نسخهای از آن به دست رادیو فردا رسیده، به تفصیل وضعیت خانم محمدی را تشریح کرده و نوشته است مسئولان زندان به «زخم جراحی سنگین نرگس»، «زخم بستر»، «آلوده بودن اتاق و سرویس بهداشتی»، «بیامکاناتی بهداری» و مشکلات دیگر نرگس محمدی توجه نمیکنند.
این روزنامهنگار زندانی در ادامه نوشت اعتصاب غذای او و مطهره گونهای برای رسیدگی به وضعیت نرگس محمدی و وریشه مرادی، «چیزی نیست جز اقدامی از سر استیصال در برابر ظلم».
ویدا ربانی با بیان اینکه او و مطهره گونهای میدانند اعتصاب غذا «سلامت تن» آنها را نشانه میرود، اعلام کرد: «راه دیگری هم پیش روی خود نمیبینیم، نرگس محمدی و دیگر همبندیهایمان پیش چشم ما درد میکشند و دست ما از جهان کوتاه است.»
مصطفی نیلی، وکیل دادگستری، پیش از این خبر داده بود که نرگس محمدی، موکلش، اواسط آبان برای برداشتن «تومور استخوانی قسمت فوقانی ساق پا و پیوند استخوان» تحت عمل جراحی قرار گرفته است.
آقای نیلی در شبکهٔ اجتماعی ایکس (توییتر سابق) نوشت خانم محمدی به زندان بازگردانده شد، اما بهدلیل نوع جراحی و محل ضایعه نظر پزشک این بوده که او نیاز به «سه ماه مراقبت در شرایط مطلوب» دارد.
خانم ربانی در ادامهٔ نامهٔ خود از اوین نوشت وریشه مردای، دیگر همبندی او، هم در پی اعتصاب غذای طولانی در اعتراض به حکم اعدامی که علیه او صادر شده، «زخم اثنیعشر» گرفته است.
این روزنامهنگار زندانی افزود: پیش از این چندین بار زنان زندانی در اوین «به همین درجه از استیصال در برابر ظلمی که به آنها میشد رسیدند، طغیان کردند و برهنه شدند» و «بسیاری به همین دلایل اقدام به خودکشی و خودزنی کردهاند».
مطهره گونهای، فعال دانشجویی و زندانی سیاسی، سه روز پیش در نامهای از زندان اوین خطاب به وزیر بهداشت، درمان و آموزش نوشت در بند زنان اوین «چهار نفر از زندانیان بالای ۷۰ سال و بیش از ۱۸ نفر بالای ۶۰ سال سن دارند که مبتلا به بیماریهای خاص مانند اماس پیشرفته، سرطان، تومور مغزی و همچنین آپنهٔ تنفسی و بیماریهای مزمن ریوی و قلبی هستند».
این زندانی سیاسی که در رشتهٔ دندانپزشکی تحصیل کرده در ادامه نوشت: «من بهطور روزمره شاهدم که حتی زندگی عادی و روزانه هم برای آنها چقدر دشوار و طاقتفرسا است.»
در همین زمینه جمعی از نویسندگان، هنرمندان و فعالان مدنی در نامهای به امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه، با اشاره به وضعیت وخیم جسمانی نرگس محمدی، شهروند افتخاری فرانسه، خواستار آن شدند که «به طور جدی، فوری و مؤثر» برای آزادی این زندانی سیاسی اقدام شود.
همچنین مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، نیز ششم آذر و به مناسبت پنجم آذر (۲۵ نوامبر) روز بینالمللی «مبارزه با خشونت علیه زنان»، از افراد مختلف خواست تا اطلاعات خود را برای گزارش آیندهٔ او «در مورد قتلهای مرتبط با جنسیت و دیگر اشکال خشونت علیه زنان و دختران» ارائه کنند.
یک پاسخ
همبستگی ، حمایت داخلی و انترناسیونالیستی از مبارزات زنان شجاع و بخصوص زندانیان زن و مرد سیاسی دلیر ایران فقط وظیفه نیروهای چپ نیست، بلکه یک ضرورت انسانی و بین امللی است !