چهارشنبه ۲۱ آذر ۱۴۰۳

چهارشنبه ۲۱ آذر ۱۴۰۳

دنجگاهِ آسوده دلی –  جهانگیر صداقت فر


از خوب تر بهترم بسی‌
                                 در عالمِ بی‌ خویشی؛
خرابم نکن
                آی!
کاین رخوتِ خود خواسته
                                    پناه گاهِ من است:
امانگه دوری از همه همهمه‌هایِ بد‌آهنگ،
دور از همه هنگامه‌هایِ پوچ
و‌های هویِ عبث برای هیچ؛
و دور تر ز هیابانگِ فرارسیده‌گان به سراب گونه‌یِ نیرنگ؛
و دور تر از دور
                       از منجلابِ جهانِ بی‌ فرهنگ.
.
خدای را
             مرا
                   به خود بگذار،
ز هیچ کجایِ این سیه چالِ دوزخ وار،
                                                   این سترونِ سیّار،
                                                                            مرا خبر میار.
 .
نه، نه
        نمی خواهم بدانم
                             کجایِ صحنِ زمین فارغ از مصیبتِ جنگ است،
یا در کدامین گوشه‌یِ خاک
                                      مردمان خوابِ خوش دارند
و بی‌ دغدغه از غمِ قاتقِ نان
                                         سر به بالین می‌‌گذارند.
 .
رهایم کن
             آی!
بهم مزن این خلوتِ خوب‌ام را؛
من دگر اکنون در آستانِ پیره سری
خوش‌ام
           بدین دنجِ رخوتِ بی‌ خبری.
**********                           
تیبوران- ۳ نوامبر ۲۰۲۴
جهانگیر صداقت فر

برچسب ها

اين نوشته را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذاريد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *