نرم و سبک آمد
بانوی قهوه چی!
با تکرارِ لطیفِ لبخندش
در مِهرِ گونه هاش.
و عطرِ قهوه در هوا پیچید!
چند چِکّه شیر؛
تیرگی ی یادِ تو در جانِ فنجان کُشت
شیرینی ی شِکَر؛
تلخی ی اندوه از شورِ شعرم شُست
و لبهایم
بوسه بر جُرعه های غزل زد.
منو
